پندهای یک بوکسور

مایک یکی از مربی‌های کلاس بوکسی است که من در آن شرکت می‌کنم. اهل بوسنی است. قد کوتاه و قیافه خشنی دارد. انگار قبل اینکه به کلاس بوکس برسد سه چهار نفر را تو‌ راه ناک اوت کرده باشد. موقعی که مربی جلسه بوکس ما می‌شود کلاس بوکس را با کمپ کوماندوهای ارتش آمریکا در صحراهای آریزونا اشتباه می‌گیرد.
وسط تمرین‌های بوکس حس آنتونی رابینزی‌اش هم گل می‌کند و شروع می‌کند به نصیحت کردن ما. من خیلی از حرف‌های آنتونی رابینزی‌اش خوشم می‌آید و برای همین خواستم آن‌ها را برای شما اینجا بنویسم:
1- ناک اوتش کن.
2- برای رسیدن به موفقیت هیچ مسیر میانبری وجود نداره.
3- وقتی که آدم‌های دیگه تو خونه‌شون در حال استراحت هستن تو توی رینگ باید بی‌وقفه مشت بزنی؛ بدون اینکه برای یه لحظه بخوای به شکست فکر کنی. 
4- زندگی هم دقیقا مثل یه رینگ بوکس می‌مونه. باید بی‌وقفه مشت بزنی؛ بدون اینکه برای یه لحظه بخوای به شکست فکر کنی. 
5- خودت رو به حد و لیمیت خودت برسون و بعد ازش عبور کن.
6- با هر مشتی که می‌زنی یک ذره از قبل از اون قوی‌تر می‌شی.
7- هیچ چیز غیرممکنی وجود نداره.
8- این بدنت و روحت نیست که نمی‌تونه تو شرایط سخت مقاومت کنه، این فکرته که این موضوع رو‌ بهت تلقین می‌کنه.

گوریل فهیم...